تعبیر «رنسانس شهری» بارِ معنایی مثبتی دارد اما نویسندۀ کتابِ «کنترل زمین» معتقد است پُشتِ عنوانِ دلربای آنْ خصوصیسازیِ فضاهای عمومی شهر، انتظامیگری، طردِ گروههای کمدرآمد و اضمحلالِ فضای عمومی در شهرهای انگلیس در جریان بوده است. این اصطلاح ابتدا در دهۀ ۱۹۹۰میلادی در این کشور برای اشاره به پروژههایی بهکار رفت که قرار بود بازسازی و رونقبخشیِ دوبارۀ محلههای قدیمی و نیمهمتروک در مرکز شهرها باشند. آنا مینتون، نویسنده کتاب معتقد است در دهۀ ۱۹۹۰ نوسازی جنبههای مثبتی هم داشته است اما همزمان و بهویژه در دهۀ ۲۰۰۰ آنچه روی داده است بیشتر خصوصیسازی خزندۀ فضاهای عمومی بوده است. از این رو است که او آنچه را رنسانس شهری نامیدهاند نه احیا و بازآفرینی بلکه سقوط کیفیتهای زندگی شهری اروپایی میداند.
درباره این سایت